Nie tylko sąd; mediacje w sprawach opóźnionych lub odwołanych lotów
Redaktor Szymon Cydzik z dziennika „Rzeczpospolita” poszukiwał odpowiedzi na pytanie „Dlaczego linie nie chcą mediować z klientami?„. Zapraszamy do krótkiej, lecz treściwej lektury w klasycznym i elektronicznym wydaniu dziennika „Rzeczpospolita” z 24 stycznia 2018r., gdzie stanowisko przedstawił też adwokat Michał Ilnicki.
Słowem rozszerzenia można dodać, że z mediacją (w szerokim znaczeniu) możemy mieć m. in. do czynienia:
- przed sądem – przed wniesieniem pozwu – jest to postępowanie pojednawcze – art. 184 kpc,
- w toku postępowania sądowego – art. 183[1] kpc,
- w postępowaniu pozasądowym dot. rozwiązywania sporów konsumenckich (na podstawie Ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich, Dz. U. z 2016r., poz. 1823).
Jeśli zaś chodzi o alternatywne metody rozstrzygania sporów (ADR – Alternative Dispute Resolution) z założenia mają być prostym, szybkim i tanim sposobem pozasądowego rozwiązywania sporów między konsumentami a przedsiębiorcami. ADR nie są jednak w wystarczającym stopniu i jednolicie rozwinięte w całej Unii. Niestety, mimo zaleceń Komisji Europejskiej 98/257/WE z dnia 30 marca 1998r. w sprawie zasad, jakie stosuje się do organów odpowiedzialnych za pozasądowe rozstrzyganie sporów konsumenckich oraz zaleceń Komisji 2001/310/WE z dnia 4 kwietnia 2001r. w sprawie zasad mających zastosowanie do organów pozasądowych uczestniczących w polubownym rozstrzyganiu sporów konsumenckich, ADR nie zostały prawidłowo zorganizowane i nie działają zadowalająco we wszystkich obszarach geograficznych czy sektorach działalności gospodarczej w Unii. Konsumenci i przedsiębiorcy wciąż nie są świadomi istnienia alternatywnych mechanizmów dochodzenia roszczeń, a tylko niewielki procent obywateli wie, jak złożyć skargę do podmiotu ADR. W przypadku gdy dostępne są postępowania ADR, ich jakość znacząco różni się między państwami członkowskimi i spory transgraniczne często nie są rozstrzygane przez podmioty ADR w sposób efektywny (tak w dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE).
